هر بحثی در حرفه پوشاک نهایتاً به این حقیقت ختم می شود که چگونه باید علاوه بر سرپا ماندن در یک بازار کاملاً رقابتی همچنان به پیشرفت خود نیز ادامه داد، به گونه ای که به مرحله ای رسید که شما مشتری را انتخاب کنید نه مشتری شما را. بسیاری از تولید کنندگان در هند و سایر نقاط جهان به مدد اعمال سهمیه بندی بر تولیدات چینی تا سال ۲۰۰۸ توانستند نفسی تازه کنند، اما اکنون تولید کنندگان پوشاک باید میدان دید خود را گسترش دهند تا بتوانند یک تجارت پایدار واقعی ایجاد نمایند.
در این مقاله چند استراتژی بلند مدت و کوتاه مدت را معرفی کرده ایم که می توانید از آنها استفاده کنید. این ده استراتژی به شما کمک می کنند تا در گردونه رقابت باقی بمانید. ممکن است برخی از این استراتژی ها ساده به نظر بیایند، اما اجرای آنها نیازمند تلاش دقیق و برنامه ریزی مستمر است.
۱۰ استراتژی مهم برای بهبود سودآوری در صنعت پوشاک
- گسترش پرتفوی (سبد) محصولات
- یکپارچگی عمودی کسب و کار
- بهبود روند خدمت رسانی کامل و سر وقت (OTIF)
- پاسخ به چالش ها و ورود به بازار داخلی
- اصلاح محیط کار به منظور رشد درآمد
- راه اندازی بخش برنامه ریزی یا تقویت بخش موجود
- به حداقل رساندن زمان تغییر سبک
- تشکیل یک تیم ناب با رویکرد فعالانه
- استفاده از لیست کنترل به عنوان ابزاری موثر
- حذف اضافه کاری بیش از حد
پنج نکته اول جز استراتژی های میان مدت تا بلند مدت قرار می گیرند که می توانند در یک بازه زمانی یک تا دو ساله اجرایی شوند.
۱- گسترش پرتفوی (سبد) محصولات
شرکت هایی که از قبل در زمینه تولید برخی از دسته های محصولی فعالیت کرده اند، باید به سمت تولید محصولات پیچیده تر حرکت کنند. شرکت هایی که در حوزه پیراهن و شلوارهای کژوال فعالیت می کنند بسیار زیاد هستند؛ اما تعداد کمی از شرکت ها به سمت تولید محصولاتی مانند پیراهن های رسمی اعلاء، شلوارهای رسمی، لباس های زیر زنانه، کت و شلوار و غیره رفته اند.
تولید اقلام پایه برای شرکت هایی که در این زمینه تازه کار هستند منطقی است، اما شرکت های موجود باید به سمت تولید محصولات با ارزش حرکت نمایند و با ارائه پیشنهادات قیمتی و خدماتی با ارزش و وسوسه برانگیز، جایگزین پایگاه های تولیدی پر هزینه در اروپا و آمریکا شوند. شرکت ها برای اینکه بتوانند به این مهم دست پیدا کنند، باید یا اقدام به تاسیس کارخانه های تخصصی جداگانه کنند، و یا بخش ها و تیم هایی تخصصی را در داخل کارخانه جدا کنند به گونه ای که تمام فرآیندهای برش، دوخت و پرداخت در این بخش ها به صورت تخصصی بر روی محصولات جدید انجام گیرند.
۲- یکپارچگی عمودی کسب و کار
داشتن یک برنامه یکپارچه رو به جلو یا رو به عقب برای روندهای خارجی فعلی کسب و کار به منظور حرکت به سمت سطوح بالاتر کاری ضروری است. یکپارچگی روند کاری دو مزیت دارد؛ مزیت اول هزینه و مزیت دوم زمان انتظار است. شرکت های بزرگ تولید کننده پوشاک باید بر روی فرآیندهایی مانند پردازش و بافت محصول سرمایه گذاری کنند؛ در حالیکه شرکت های بزرگ نساجی به جای تکیه بر صادرات صرف پارچه و نخ باید سریعاً وارد مقوله صادرات پوشاک با ارزش افزوده شوند.
شرکت های متوسط می توانند با عقد قراردادهای رسمی، پیش خرید محصولات یا سرمایه گذاری از طریق برداشت سهم سهام خود به ادغام در مراکز فرآیندی یا مراکز بافت / تولید و تبدیل توجه نمایند. شرکت های کوچک تر می توانند از وجوهی که از این طریق به دست می آید برای تامین سرمایه در گردش و یا ارتقاء سطح تکنولوژیکی کسب و کار خود استفاده کنند. از نمونه های کلاسیک شرکت های یکپارچه عمودی می توان به شرکت های Li & Fung و Esquel اشاره کرد.
۳- بهبود روند خدمت رسانی کامل و سر وقت (OTIF)
جلب اعتماد مشتریان تنها با پاسخگویی به موقع به ایمیل های آنها شدنی نیست. تنها در صورتی می توان اعتماد خریداران را جلب کرد که خریدار مجبور نباشد زمان زیادی را صرف پیگیری روند سفارش خود کند؛ از آن خود کردن خریداران تنها با تحویل به موقع و کامل سفارش (OTIF) امکان پذیر است. تولید یا زیر ساخت قابل بازسازی است، اما کپی کردن ارائه خدمات عالی بسیار دشوار است. اگر شرکت ها با تمام وجود خود را وقف این امر نمایند، حقیقتاً خواهند توانست خود را از دیگران متمایز کنند.
اگر خریدار امکان دسترسی آنلاین به وضعیت سفارش خود را ندارد؛ در این صورت لازم است که تمام اطلاعات مرتبط با سفارش او را به صورت مرتب به روز کنید، حتی اگر خود چنین درخواستی نداشته باشد. نباید به دنبال سورپرایز کردن آنها در لحظه آخر بود. شرکت ها باید معیاری برای خود قرار دهند و به خود اعتماد داشته باشند که می توانند سفارشات را به صورت ۱۰۰% کامل و به موقع تحویل دهند.
توضیحات بیشتر و دانلود
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
